Poraj - sumy !!

Na położonym niedaleko od Częstochowy zbiorniku zaporowym Poraj występuje wiele gatunków ryb, mnie szczególnie interesują drapieżniki, gdyż w ostatnich latach na nowo odkryłem spinning! W zeszłym sezonie pływając po Poraju miałem dwa bliskie spotkania z królem głębin, czyli sumem. Obydwa pojedynki przegrałem. W pierwszym starciu zawiódł haczyk po prostu się wyprostował, za drugim razem nie wytrzymała plecionka.

Można by założyć, że nie miałem odpowiedniego sprzętu na takiego przeciwnika, ale...·Teraz podczas zimy przeglądając prasę wędkarską z ubiegłych lat natknąłem się na pewien artykuł, który mnie oświecił i uzmysłowił, że oby dwie porażki są moją winą, popełniłem błędy, o jakich nie miałem pojęcia do tej pory.
Opisze tutaj kilka najczęściej popełnianych błędów, jakie łowca sumów doświadczył na własnej skórze.

Sprzęt:

Sprzęt musi być mocny i solidny. Zamierzamy przecież łowić ryby o masie kilkudziesięciu kilogramów. Wędzisko powinno być mocne i solidne, a zarazem sprężyste. Kołowrotek powinien być duży i mocny, solidnie skonstruowany. Dobrze mieć większy model kołowrotka. Ważne, aby szpula pomieściła minimum 150 metrów żyłki 0,40mm lub plecionki o podobnych parametrach wytrzymałościowych. Absolutnie żadna żyłka, ani plecionka nie pozwoli na zatrzymanie rozpędzonego 20 kilowego suma, nie wspominając o większych!

Łowisko:

Suma szukamy w jego dziennych kryjówkach, z reguły w najgłębszych partiach zbiornika.
Jednym z lepszych miejsc w trakcie dnia jest pobliże starego koryta rzeki. Ale upodobania ryb zmieniają się z roku na rok. Dobrym źródłem informacji jest echosonda, niestety nie nadają się do tego echosondy z najniższych półek. Aby mieć jak najwięcej informacji należy posiadać echosondę o jak największym kącie wysyłanej wiązki fal. Aby mieć dobry zarys dna i ryb należy wyłączyć funkcję Fish ID. Takie ustawienie naszej echosondy sprawi, że na ekranie oglądać będziemy wierne obrazy przedmiotów zalegających na dnie. Pozwoli nam to nie tylko zobaczyć kształt ryb, ale i w przybliżeniu oszacować ich wielkość. Najczęściej zaobserwujemy na ekranie cienką prostą kreskę nad dnem, jest to grzbiet ryby widziany przez echosondę.

Taktyka holu:

Branie suma jest najczęściej gwałtowne, choć nie zawsze. Zaraz po ataku można wstępnie zweryfikować wielkość ryby. I tutaj wiernie zacytuję sumowego specjalistę "Otóż regułą jest, że duże sumy zaraz po zacięciu ruszają w stronę wędkarza. Łowiący ma wrażenie, że zaciął małą rybę, która biernie daje się przyholować do łodzi. Problem zaczyna się, gdy ryba podpłynie do samej łodzi. Wtedy postępuje dwojako: albo nic sobie z wędkarza nie robiąc, płynie dalej po linii prostej, albo staje i muruje tuż pod łódką."
W obu przypadkach mamy do czynienia z dużym osobnikiem. W chwili, kiedy sum zorientuje się, że wpadł w pułapkę rusza z furią przed siebie. I nie ma takiej żyłki, która by go zatrzymała. Lecz odpowiedni zapas linki i dobrze wyregulowany kołowrotek zapewnią nam, że nawet największy "kozak" skapituluje, za czym ją wysnuje całą ze szpuli. Przystępujemy teraz do drugiej części, jaką jest hol. Niestety nie wielu wędkarzy wie, co tak naprawdę trzeba zrobić, aby suma umęczyć, ja tego też nie wiedziałem. I tutaj specjalista podaje, że w 80% błędna taktyka kończy się zerwaniem ryby. Nawet bardzo doświadczeni wędkarze popełniają radykalny błąd, jakim jest napłynięcie nad murującego suma "na głowę" i próby oderwania go w pionie od dna. Sum, który muruje do dna odpoczywa i nic sobie z tego przeciągania liny nie robi.

Do równoważenia przykładanej siły przez wędkarza sum wykorzystuje swoją masę ciała. Krótko mówiąc to wędkarz się mocuje z rybą i sprzętem, sum odpoczywa w najlepsze, zbierając siły na dalszą walkę. I tak jak będziemy ciągnęli suma do góry on ciągnie na dół, aż uda mu się przymurować. Jeżeli będziemy ciągnęli suma w bok zmuszamy go do ciągnięcia w przeciwnym kierunku, czyli cały czas pływa i się męczy. W praktyce oznacza to, że aby zmęczyć suma należy od niego odpłynąć na odległość kilkunastu metrów i stale utrzymywać napiętą linkę i wędzisko. Sytuacja taka powoduje, że sum jest zmuszony do ciągłego pływania. Takiej walki na dłuższą metę nie wytrzyma żadna ryba. Po pewnym czasie jest tak umordowany, że wypływa pod wierzch i nie ma siły nawet ruszać ogonem.

Teraz przystępujemy do podbierania, nie przydadzą nam się tu żadne podbieraki. Będą za małe. Musimy sobie zadać pytanie czy zabieramy rybę, czy darujemy jej wolność. Doprawdy radość ze zwrócenia rybie wolności będzie wielokrotnie większa niż walory smakowe suma. Zawsze pozostanie nadzieja na powtórne spotkanie z tą rybą!